Uitgangspunten westerse astrologie

Net als in alle wetenschappen gaat men in de astrologie uit van een serie stellingen. Net als alle wetenschappen heeft de astrologie vaste uitgangspunten die dienen om de werkelijkheid in een bepaald verband te zien. Die vaste uitgangspunten vormen samen een sluitend geheel. Dit geheel geeft een mens de mogelijkheid om waarnemingen en ervaringen in een zinvol verband met elkaar te brengen. De menselijke geest vraagt om een dergelijke manier van doen.

Iedere echte wetenschap gaat uit van een serie vooronderstellingen die op zich niet te bewijzen zijn. Zo gaat de taalkunde er bijvoorbeeld van uit dat er zinnen bestaan in taal, zonder dat het mogelijk is het bestaan van zinnen ook werkelijk te bewijzen. De medische wetenschap gaat uit van de 'wet van oorzaak en gevolg'. Dat wil zeggen dat men ervan uitgaat dat bepaalde handelingen en omstandigheden heel bepaalde gevolgen hebben. Door dit uitgangspunt vast te houden heeft men in de loop der jaren bijvoorbeeld ontdekt dat het in het algemeen niet bevorderlijk is voor een goede gezondheid om veel te roken of veel vet te eten. Zo werkt de menselijke geest: eerst moet er een idee zijn hoe het zit, hoe je er tegen aan moet kijken. Is dat idee eenmaal gevonden dan is het mogelijk allerlei ervaringen in een geordend verband te brengen. Uit dat geordend verband kan een mens dan weer lering trekken, ervaring opdoen. Dikwijls veroorzaakt die lering dat de oorspronkelijke ideeën wat worden bijgeschaafd, waardoor ingewikkelder verbanden kunnen worden gelegd. Dan begint opnieuw de fase van controleren, waarnemen, enzovoort. Zo groeit de wetenschap en daarmee het weten van de mens.

Alles staat met elkaar in verband

Als belangrijkste uitgangspunt van de astrologie zou men de stelling kunnen noemen dat niets verloren loopt in de kosmos en dat er een verband bestaat tussen al het zijnde. Er zijn mensen die zich kunnen vinden in een dergelijk uitgangspunt en er zijn mensen die er zich niet in kunnen vinden. Zo zijn er wiskundigen en taalkundigen, natuurkundigen en psychiaters. De beoefenaars van deze en alle andere takken van wetenschap voelen zich wel bij de uitgangspunten van hun wetenschap, ze vinden nieuwe uitgangspunten of bevestigen door nauwgezet onderzoek en serieuze waarnemingen de zin van de oude uitgangspunten. Zo ook zijn er astrologen. Het enige verschil met de andere wetenschappen is dat er altijd astrologen geweest zijn zolang men van geordend menselijk denken kan spreken. Men vindt astrologische onderzoekingen vanaf zes duizend jaar voor Christus tot op de dag van vandaag.

Astrologie berust op waarneming

Naast het algemene uitgangspunt, het niet bewijsbare, het intuïtieve deel van de astrologie, staat een tweede: astrologie berust op waarneming De zogenoemde astrologische wetten worden gecontroleerd, de veronderstelde werking wordt vastgesteld. Is het niet mogelijk door waarneming vast te stellen wat wordt beweerd, dan wordt die stelling verworpen.

Let op: alleen wie astrologie als wetenschap beoefent doet dit zo. Er is ook een niet wetenschappelijke omgang met astrologie in zwang. Die berust niet op waarneming maar op fantasie en egomanie.

Astrologie is geen geloof

Astrologie op de juiste wijze beoefend is dus geen geloof. De vraag 'Geloof je in astrologie?' is een onnodige vraag. Men kan de juistheid van de stellingen onderzoeken, de astroloog dient ze zelfs te onderzoeken. De lange geschiedenis van de astrologie is daardoor zeer in het voordeel van de mens die zich bij het uitgangspunt van deze wetenschap thuis voelt. In de loop van die lange geschiedenis is veel uitgevonden over hoe het zit met het verband van de dingen in de kosmos. Tot op de dag van vandaag zijn het bovendien de meest beroemde wetenschapsmensen geweest, die een belangrijk deel van hun leven en werk aan het onderzoek van astrologische stellingen hebben gewijd. Men kan de namen noemen van Plato, Johannes de Evangelist, Leonardo da Vinci, Albertus Magnus, Johannes Keppler, Goethe, Niels Bohr. Maar ook 'gewone', strenge psychologen als Eysenck, om er maar een te noemen, die netjes volgens de meest strenge en beperkte wetenschapsopvattingen van vandaag werken, kunnen zich niet aan de juistheid van de zogenoemde astrologische wetten onttrekken. Ook zij betrekken de astrologie in hun psychologisch onderzoek.